Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Immo alio genere; Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Duo Reges: constructio interrete. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Quid adiuvas? Videsne quam sit magna dissensio? Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Si quae forte-possumus. Non risu potius quam oratione eiciendum? Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;
Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Est, ut dicis, inquit; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quid, de quo nulla dissensio est? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.